نخ های پلی استر رنگی را می توان بر اساس عوامل مختلفی مانند دنیر، تعداد رشته، ثبات رنگ و پرداخت طبقه بندی کرد. در اینجا چند طبقه بندی متداول از نخ های پلی استر رنگی آورده شده است:
منکر: دنیر به وزن نخ اطلاق می شود. نخ پلی استر رنگی بسته به ضخامت و استحکام، می توان آن را به انکارگرهای مختلفی مانند 75D، 150D، 300D یا 600D طبقه بندی کرد. نخ های دنیر بالاتر معمولاً ضخیم تر و بادوام تر هستند.
تعداد رشته ها: نخ های پلی استر رنگی را می توان بر اساس تعداد رشته های موجود در آن طبقه بندی کرد. رشته ها رشته های جداگانه ای هستند که برای تشکیل نخ به هم پیچیده می شوند. تعداد رشته ها می تواند از یک رشته (مونوفیلامنت) تا چند رشته (چند رشته) متغیر باشد. تعداد رشته های بالاتر عموماً منجر به نخ نرم تر و نرم تر می شود.
پایداری رنگ: ثبات رنگ به توانایی نخ برای حفظ رنگ خود بدون محو شدن یا خونریزی هنگام قرار گرفتن در معرض شرایط مختلف مانند نور خورشید، شستشو یا اصطکاک اشاره دارد. نخ های پلی استر رنگی را می توان بر اساس درجه ثبات رنگ آن، مانند ثبات رنگ عالی یا ثبات رنگ متوسط طبقه بندی کرد.
پایان: پرداخت نخ پلی استر رنگی به درمان یا پوشش اعمال شده روی نخ برای افزایش ویژگی های آن اشاره دارد. می توان آن را به انواع مختلفی از جمله پرداخت ضد الکتریسیته ساکن، پرداخت ضد ریزش، پرداخت رطوبت گیر یا پوشش ضد شعله طبقه بندی کرد. این روکش ها خواص و قابلیت های بیشتری را به نخ ارائه می کنند.
نخ های تخصصی: نخ های پلی استر رنگی را نیز می توان بر اساس ویژگی های خاص خود به عنوان نخ های تخصصی طبقه بندی کرد. به عنوان مثال، نخ‌های مقاوم در برابر اشعه ماوراء بنفش برای مقاومت در برابر نور خورشید، نخ‌های مقاوم در برابر آب یا ضد آب که رطوبت را دفع می‌کنند، و نخ‌هایی با استحکام بالا که در برابر شکستگی بسیار قوی و مقاوم هستند، طراحی شده‌اند.
صفحه اصلی
نخ بافت کشیده شده