نخ های پلی استر کم الاستیک را می توان بر اساس ویژگی های مختلفی از جمله ترکیب، ضخامت (ضخامت)، کشسانی و کاربرد طبقه بندی کرد. در اینجا چند طبقه بندی رایج وجود دارد:
ترکیب بندی:
آ. نخ 100% پلی استر کم الاستیک: نخی که تماماً از الیاف پلی استر ساخته شده است.
ب نخ ترکیبی پلی استر کم الاستیک: نخی که الیاف پلی استر را با مواد دیگری مانند پنبه، ابریشم مصنوعی یا نایلون ترکیب می کند.
منکر:
آ. نخ الاستیک کم پلی استر ظریف دنیر: نخی با دنیر پایین تر که معمولاً از 20 تا 150 بعدی متغیر است.
ب نخ دنیر متوسط پلی استر کم الاستیک: نخ با دنیر متوسط، معمولاً از 150D تا 600D.
ج نخ الاستیک کم پلی استر ضخیم: نخی با دنیر بالاتر، معمولاً بالای 600D.
قابلیت ارتجاعی:
آ. نخ الاستیک کم پلی استر با الاستیک بالا: نخ با سطح کشسانی بالاتر، کشش و بازیابی بیشتر را فراهم می کند.
ب نخ پلی استر الاستیک متوسط: نخی با خاصیت ارتجاعی متوسط که تعادلی بین کشش و بازیابی ایجاد می کند.
ج نخ پلی استر با الاستیک کم: نخ با حداقل کشش، کشش و بازیابی محدودی را ارائه می دهد.
کاربرد:
آ. نخ پلی استر کم الاستیک پوشاک: نخی که در تولید لباس‌هایی مانند لباس‌های ورزشی، لباس شنا، لباس زیر زنانه و پارچه‌های قابل کشش استفاده می‌شود.
ب نخ پلی استر منسوجات خانگی با الاستیک کم: نخی که برای اهداف مبلمان منزل از جمله ملحفه، روکش، پرده و فرش استفاده می شود.
ج نخ پلی استر صنعتی کم الاستیک: نخی که در کاربردهای صنعتی مانند نخ های خیاطی، بافته ها، تسمه ها، طناب ها و منسوجات خودرو استفاده می شود.
د نخ الاستیک کم پلی استر پزشکی: نخی که در محصولات پزشکی و بهداشتی از جمله باندهای الاستیک، جوراب های فشاری و دستگاه های ارتوپدی استفاده می شود.
علاوه بر این، تولید نخ پلی استر کم الاستیک شامل چندین مرحله در فرآیند تولید است. در اینجا مروری بر مراحل تولید معمولی است:
تولید پلیمر: این فرآیند با تولید پلیمر پلی استر آغاز می شود که شامل واکنش اسید ترفتالیک خالص شده (PTA) یا دی متیل ترفتالات (DMT) با اتیلن گلیکول (EG) است. این واکنش یک مذاب پلی استر را تشکیل می دهد، که سپس به رشته های نازک معروف به تراشه های پلی استر یا گلوله ها اکسترود می شود.
ریسندگی مذاب: تراشه های پلی استر از طریق اسپینرها که صفحات فلزی تخصصی با سوراخ های کوچک هستند ذوب شده و اکسترود می شوند. پلیمر مذاب اکسترود شده رشته های پیوسته ای را تشکیل می دهد. برای نخ های با الاستیک کم، یک مرحله اضافی در طول ریسندگی مذاب برای ترکیب اجزای الاستیک در پلی استر وارد می شود. این را می توان با اکسترود کردن یک رشته هسته ساخته شده از یک ماده الاستیک مانند اسپندکس یا الاستین با رشته پلی استر به دست آورد.
خنک سازی و انجماد: رشته های تازه تشکیل شده از یک محفظه خنک کننده عبور می کنند که در آنجا به سرعت توسط هوا یا آب سرد می شوند و رشته ها را جامد می کند و به آنها استحکام می بخشد.
ترسیم: رشته های جامد شده برای افزایش جهت گیری و هم ترازی مولکولی خود تحت یک فرآیند کشش قرار می گیرند که باعث افزایش استحکام کششی و کشش آنها می شود. ترسیم معمولاً با عبور دادن رشته ها از طریق غلتک های گرم شده با سرعت های کنترل شده انجام می شود و برای تراز کردن زنجیره های پلیمری کشش اعمال می شود.
Heat Setting: به منظور تثبیت ساختار مولکولی تازه جهت‌یافته و ایجاد خاصیت ارتجاعی دائمی به رشته‌ها، آنها تحت یک فرآیند تنظیم حرارتی قرار می‌گیرند. رشته ها در حالی که کمی کشیده می شوند در معرض دماهای بالا قرار می گیرند و به زنجیره های مولکولی اجازه می دهد تا شل شوند و در موقعیت کشیده قرار گیرند.
پیچاندن: رشته های گرماگیر سپس به هم می پیچند تا نخ تشکیل شود. تاب دادن استحکام، پایداری و یکنواختی نخ را بهبود می بخشد. فرآیند پیچش شامل عبور رشته‌ها از میان یک سری دوک‌ها یا بوبین‌های چرخان است که آنها را به صورت کنترل‌شده به هم می‌پیچاند.
سیم پیچی و بسته بندی: نخ پیچ خورده روی بوبین ها یا مخروط ها پیچیده می شود و برای پردازش بیشتر یا توزیع مستقیم آماده می شود. نخ در ظروف مناسب مانند مخروط های مقوایی یا قرقره های پلاستیکی بسته بندی می شود تا در هنگام حمل و نقل و نگهداری از آن محافظت شود.
صفحه اصلی
نخ بافت کشیده شده